Objective-C – rozszerzenie języka C o możliwości obiektowe, wzorowane na Smalltalku. Objective-C przyjął drogę całkowicie odmienną od C++. Jest używany głównie w frameworku Cocoa w systemie Mac OS X oraz w iOS.

Elementy składniowe, o jakie rozszerzono w tym celu język C, używają dwóch symboli: [] oraz @ (rozszerzeń składni jest więcej, ale tylko te wchodzą w jakiekolwiek interakcje ze składnią języka C). Nawiasy kwadratowe są używane do wywoływania metod, natomiast @ do definicji specyficznych dla języka Objective-C. Istnieją też specjalnie dla Objective-C wprowadzone typy, istniejące już według reguł języka C, z których najważniejszym jest id. Typ ten jest uniwersalną "referencją do obiektu" (dokładnie to wskaźnikiem, z punktu widzenia języka C).

W składni Objective-C istnieje mnóstwo podobieństw do Smalltalka, co objawia się m.in. charakterystycznymi dla tego języka "wielosłownymi" nazwami metod (zwanych selektorami), tzn. metoda ma w odpowiednich miejscach dwukropki i na tych pozycjach podczas wywoływania będą przekazywane argumenty.